Όλοι μας έχουμε ακούσει για την “αξία των παλαιών προγραμμάτων υγείας.” Είναι αλήθεια ότι τα προγράμματα υγείας καλύπτουν κινδύνους που τα σημερινά προγράμματα ίσως εξαιρούν.

Για παράδειγμα, η κάλυψη εξόδων τοκετού, διαθλαστικών επεμβάσεων, θεραπείας του AIDS αποτελούν σήμερα (συνήθως) πάγιες εξαιρέσεις. Ο λόγος απλός: Δεν εξαιρούσαν ό,τι δεν υπήρχε. Δεν εξαιρούσαν το AIDS γιατί δεν είχε παρουσιαστεί. Δεν εξαιρούσαν τις διαθλαστικές γιατί δεν είχαν εφαρμοστεί. Ομοίως, όμως, τα ίδια αυτά συμβόλαια δεν είχαν προβλέψει πολλές φορές την αλματώδη αύξηση του κόστους θεραπείας ή την κάλυψη των εξόδων πρωτοβάθμιας περίθαλψης με αποτέλεσμα να κρίνονται ανεπαρκή σήμερα.

Ανεπαρκή (ανάλογα με το τι προβλέπουν) ως προς τα όρια κάλυψης, την κάλυψη ανοσοθεραπείας, ρομποτικής χειρουργικής, συγγενών (δηλ. εκ γενετής) παθήσεων, κόστους για κόστη διερεύνησης συμπτωμάτων ή ενδείξεων πριν τη νοσηλεία, κόστη για φάρμακα ή/και εξετάσεις ή/και φυσιοθεραπείες μετά από νοσηλεία, ισχυρή κάλυψη για νοσηλείες στο εξωτερικό κ.ο.κ.

Για τον σκοπό αυτό είναι σημαντικό να γίνεται ανάλυση των παροχών και του κόστους των παλαιότερων προγραμμάτων υγείας και όπου κρίνεται απαραίτητο να μετατρέπονται ή να συμπληρώνονται με νεότερα που καλύπτουν πληρέστερα τις ιδιαίτερες ανάγκες μας.